Hoewel elke hoorwinkel zijn eigen procedures heeft, vindt een gehoortest doorgaans als volgt plaats: 

Zoals bij elk medisch onderzoek, is het essentieel om alle informatie over uw persoonlijke en familiale audiologische medische geschiedenis te verstrekken. Vergeet niet om eventuele eerdere oorinfecties, hoofdletsels, allergieën, ooroperaties of blootstelling aan harde geluiden te vermelden.

Het is ook raadzaam om alle gegevens van uw zorgverzekering door te geven: op deze manier kan de hoorwinkel uw verzekering controleren om te zien of de gehoortest vergoed wordt (u kunt ook op zoek gaan naar hoorwinkels die gratis gehoortesten uitvoeren).

De medewerkers kunnen u vragen om de symptomen van de gehoorstoornis waaraan u lijdt te beschrijven. Het is belangrijk dat u uw probleem nauwkeurig en punctueel beschrijft: hoe meer informatie de medewerkers hebben, hoe beter de audiologische beoordeling en de keuze van de behandeling kunnen zijn.

U kunt deze vragen beantwoorden ter voorbereiding:

• Voelen uw oren gedempt aan?
• Heeft u problemen met het horen van de televisie of telefoongesprekken volgen?
• Verstaat u mannen, maar heeft u moeite met het verstaan van vrouwen en kinderen?
• Heeft u moeite met het volgen van een gesprek in een rumoerige omgeving?

Het kan nuttig zijn om een familielid of vriend mee te nemen, aangezien de symptomen van gehoorverlies vaak meer worden opgemerkt door de persoon die met de persoon leeft dan de persoon zelf. 

Voordat er meer specifieke testen worden uitgevoerd, zal uw audicien uw oren onderzoeken op tekenen van lichamelijke problemen die uw gehoor kunnen beïnvloeden (van aangeboren afwijkingen tot overmatig oorsmeer) en die van invloed kunnen zijn op de resultaten van de gehoortest.

Elk audiologisch centrum zal de meest geschikte audiometrische test uitvoeren op basis van de antwoorden die tijdens het anamnestisch onderzoek zijn gegeven. De audioloog kan één of meer van de volgende testen aanvragen:

• Tonale audiometrische drempeltest: de drempeltest meet het vermogen van elk oor om zachte geluiden bij verschillende frequenties te horen. Voor deze test moet u een koptelefoon dragen terwijl u luistert naar geluiden met verschillende frequenties en intensiteit. Het is belangrijk goed te luisteren naar elk geluid en elk geluid te melden, hoe zwak ook.
• Spraakaudiometrie: tijdens deze test wordt u gevraagd woorden of zinsdelen die op verschillende volumes worden gehoord, te herhalen. Het doel is om het minimale volume te bepalen waarin u in staat bent alle aangeboden signalen correct te herhalen.
• Bot tonale audiometrie: kan worden gebruikt om het gehoor te beoordelen als het buiten- of middenoor is geblokkeerd door oorsmeer of vloeistof. Een hoofdband met een transducer wordt achter het oor geplaatst om het omliggende bot zachtjes te laten trillen. Deze trilling wordt opgevangen door het binnenoor en doorgegeven aan de gehoorzenuw. Beengeleidingstests kunnen worden gebruikt om het type gehoorverlies dat u heeft vast te stellen. 

Na de gehoortest beoordeelt de audicien het audiogram en doet aanbevelingen aan de geteste persoon. Afhankelijk van de resultaten kunt u worden aanbevolen om terug te gaan naar uw huisarts of een KNO-arts voor behandeling. Als de resultaten van de test geen uitsluitsel geven, kunt u over een paar maanden terugkomen naar de hoorwinkel voor een nieuwe evaluatie.

Als herbeoordeling niet nodig is, kan uw audicien een specifieke behandeling voorstellen, die hoortoestellen of andere hoorhulpmiddelen kan omvatten, maar ook iets eenvoudigs als het verwijderen van oorsmeer door een KNO-arts. 

Een audiogram is een grafiek waarin de gehoordrempelniveaus, uitgedrukt in dB, worden uitgezet en geanalyseerd door verschillende frequenties weer te geven. Deze resultaten geven de hoorbaarheidsreactie aan van de geluiden die worden geleverd door de persoon die de test ondergaat

Gehoorverlies wordt gemeten in decibel en onderverdeeld in de volgende algemene categorieën:

• 0 tot 25 dB: normacusis, behoud van gehoorvermogen.
• 26 tot 40 dB: licht gehoorverlies.
• 41 tot 60 dB: matig gehoorverlies.
• 61 tot 90 dB: ernstig gehoorverlies.
• Vanaf 91 dB: zeer ernstig gehoorverlies.

Om een audiogram te maken, zet de audicien een koptelefoon op en laat één geluid per keer horen: meestal wordt begonnen met de geluiden van de 1000 Hz-frequentie die gemakkelijker herkenbaar is voor het menselijk oor. Dit wordt gevolgd door geluiden van andere frequenties met verschillende intensiteit, waardoor het aantal dB afneemt tot de persoon die wordt getest niets meer kan horen.

Dit verloop wordt voor elke frequentie herhaald, zodat de zogenaamde gehoordrempel kan worden gedefinieerd. Let erop dat de audiometrie voor elk oor afzonderlijk wordt uitgevoerd. Indien nodig wordt de beengeleidingstest uitgevoerd, ook met behulp van een speciale transducer.

Audiogramcurves zijn een belangrijk instrument om oorbeschadiging uit te sluiten of op te sporen.

Een goed gehoor is een zeer belangrijk aspect voor de optimale cognitieve ontwikkeling van kinderen, en daarom moeten gehoortesten worden uitgevoerd op zuigelingen en jonge kinderen, zelfs in een vroeg stadium, als er enige twijfel bestaat dat zij hoorproblemen hebben.

Hoewel gehoorverlies bij zuigelingen in het verleden pas rond de leeftijd van 2 jaar werd vastgesteld, is het nu mogelijk om het in een vroeger stadium vast te stellen en ervoor te zorgen dat het kind zich volledig kan ontwikkelen. Voor het testen van het gehoor bij kinderen worden onder meer de volgende methoden toegepast:

• Oto-akoestische emissies: dit onderzoek wordt gedaan om de cochleaire functie te testen. De oto-akoestische emissies van de buitenste haarcellen van het oor worden gemeten met een zeer gevoelige microfoon: als het kind gezond is, reageren de cellen met trillingen op het geluid dat door de sonde wordt uitgezonden.
• Auditief opgewekte potentieel (ABR): dit is een meer diepgaand onderzoek waarbij kleine elektroden op het voorhoofd, de nek en de jukbeenderen van de zuigeling worden aangebracht terwijl het een soort koptelefoon draagt. Tijdens deze test wordt de reactie van de hersenen op de uitgezonden geluiden beoordeeld.
• Audiometrisch onderzoek bij kinderen (play audiometry): deze test vindt plaats in de vorm van een spel bij kinderen van 2 tot 4 jaar, waarbij ze een koptelefoon dragen en geluiden krijgen aangeboden.  Telkens wanneer het kind iets hoort, moet hij/zij een actie uitvoeren, zoals het indrukken van een knop of het opzij leggen van een blokje.